ONOBALA

ONOBALA

amnis siciliae, de quo sic Vir magnus, de Phoen. Colon. l. 1. c. 28. Prope Tauromenium, inquit, est amnis Tauromenius. quem Appianus appellat Onobalem: Παρέπλει, inquit, τὸν ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν, καὶ τὸ ἱερὸν τὸ Ἀφροδίσιον, καὶ ὡρμτσατο εἰσ τὴν Ἀρχηγέτην, ἀξιῶν τὸν Θεὸν ὡς χάρακα θησόμενος ενταῦθα, καὶ ἀποπειπάσων τοῦ Ταυρομενείου. Veneris fanum intelligit, de quo in Vaticanâ Proverbiorum appendice, ex emendatione Cluverii: Γέῤῥα Ναξιακὰ, Γέῤῥα Σικελοἱ λέγουσι τὰ ἀνδρῶα καὶ γυναικεῖα αἰδοῖα. Ἦν δὲ εν Σικελικῇ Νάξῳ τεΜενος ἐπιθαλάςςιον Ἀφροδίτης, εν ῴ μεγάλα αἰδοῖα ἀνέκειτο. Naxus hîc idem est, quod Tauromenium. quam condiderunt, quie Naxiis erant reliqui. Unde Plin. l. 3. c. 8. Colonia Taurominium quae antea Naxos. Et Solin. c. 11. Colonia Tauromenia, quam prisci Naxum vocabant. Itaque in his Nonii: Et sunt gerrae fascini, qui sic in Naxo insula Veneris ab incolis appellantur: errore manifestô Naxo insulae, uni Cycladum, id tribuitur, quod Naxi Siculae proprium erat. Nam, praeter Proverbiorum auctorem, quem ci avimus, Hesychius etiam, et Phavorinus, et auctor Etymologi, Γέῤῥα παρὰ Σικελοῖς dici scribunt, τὰ γυναικεῖα, καὶ ἀνδρεῖα αἰδοῖα. Nisi quod Etymologus solum habet, τὰ γυναικεῖα, atque hinc colligere est, cur Tauromenius amnis alio nomine vocetur Onobalas, nempe propter αἰδοῖα, et fascina, quae pendebant a templo Veneris ad illus ostium exstructo. Arabice enim hodieque Onbala, muliebre pudendum est, vel, ut pressius loquar, id ipsum quod Samiis νύμφη, aliis κλειτορὶς et μύρτον. Bochyrt. Nic. Lloyd.